Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 44 / 03-11-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

 Φώτο Νο 1. Ο Πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής στον ΑΗΣ / Καρδιάς το 1975.

Δεν πέρασε χρόνος, από την επάνοδο του, Κωνσταντίνου Καραμανλή, από τη Γαλλία, όπου ανέλαβε την ηγεσία της χώρας μας και αφού αποκατέστησε τη νομιμότητα , πρωταρχικός στόχος του ήταν να επισκεφθεί την βιομηχανική περιοχή της Πτολεμαϊδος και να ενημερωθεί για την πορεία των έργων που, επί πρωθυπουργίας του εγκρίθηκαν και θεμελιώθηκαν στην περιοχή μας.
Έτσι, επισκέφθηκε την το συγκρότημα των ΑΗΣ Καρδιάς, με τους συνεργάτες του και ενημερώθηκε από τους υπεύθυνους της ΔΕΗ για την όλη εξέλιξη και πορεία τους.
Στη φώτο μας, ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται επί χάρτου και στη συνέχεια επισκέπτεται το συγκρότημα και συνομιλεί με τους εργαζόμενους.
  Στη φώτο μας, από αριστερά:  Ο Λιβιεράτος Αντώνης, Υποδιοικητής της ΔΕΗ,  Κωνσταντίνος Κωνοφάγος, καθηγητής  ΕΜΠ και υπουργός Βιομηχανίας,  ο Πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο  Μιχαήλ Αγγελόπουλος, καθηγητής ΕΜΠ και Διοικητής της ΔΕΗ, ο Χρήστος Λουκάτος, Διευθυντής των ΑΗΣ Πτολεμαϊδος, το κεφαλάκι του γράφοντος, Γιώργου Καζαντζή, με την ιδιότητα του ανταποκριτή της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς Θεσσαλονίκης, ο Νικόλαος Μάρτης, υπουργός Βορείου Ελλάδος και δεξιά ο Σταύρος Χαριτάκης, διευθυντής ΚΕΕ Καρδιάς. 
Σημειώνουμε, πως, η ενημέρωση του Πρωθυπουργού έγινε από το διευθυντή του συγκροτήματος Καρδιάς,  Ανδρέα Βακάλη, που όμως ο φωτογραφικός φακούς της εποχής δεν τον συνέλαβε.
 
Φώτο Νο 2. Εκπαιδευτική εκδρομή, μαθητών του Γυμνασίου μας, στα Γιάννενα το 1956.

Έχουν καθιερωθεί πλέον, οι ολιγοήμερες εκδρομές, των μεγάλων τάξεων του γυμνασίου μας και για να έχουν και κάποιο υπόβαθρο στήριξης, ονομάστηκαν, η, βαπτίστηκαν, αν θέλετε, “εκπαιδευτικές”, μια λέξη, που, με την ευρύτερη έννοιά της συμπεριλαμβάνει:
* Τη γνωριμία με την Πατρίδα (κάτι που υστερούμε τρομακτικά).
* Την Ιστορία της περιοχής.
* Τα ήθη, έθιμα και γενικότερα τον πολιτισμό της και,
* Σε τελευταία ανάλυση ενισχύουμε τους συμπατριώτες μας.
  Έτσι, οι μαθήτριες, μαθητές της Ζ΄τάξης του 1956, με τους καθηγητές τους, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την εκδρομή τους στην Ιστορική ΄Ηπειρο, στα Γιάννινα.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθιστοί: Ο άγνωστός μας εισπράκτορας του Λεωφορείου εκ Κοζάνης (δεν υπήρχαν τότε σημερινά τουριστικά γραφεία), Πετρίδης Χρήστος, Τσικρίκης Θωμάς (Μάκης), Λαζαρίδης Δημήτρης(Τάκης και κατά την συμμαθητική του ονομασία, Γάτος), Καλαϊτζόπουλος Κώστας, Λιάμης Γιάννης, Καρυπίδης Ανδρέας, Δάλλας Μιλτιάδης (Μίλτος, Τσουχνικάς Νίκος, Κεφαλίδης Γιάννης και Ανδρονικίδης Γιώργος, ο μαχαραγιάς.
Σειρά 2η, όρθιοι: Οι δύο οδηγοί των λεωφορείων εκ Κοζάνης, ο συμπολίτης μας καθηγητής, Μαβής Μελέτιος, Κυριαζή Ιωάννα, Καλμανίδης Γρηγόρης, Δεληδημήτρη Αργυρώ (Ρούλα), Μωϋσιάδης Χρήστος, Αλευριάδης Φίλιππος, Γιάννου Αναστάσιος, το κεφαλάκι, του Καραμανίδη Νίκου, Ναθαναηλίδου Ερμιόνη, Ραμπίδης Γιάννης, Παγκούτσου Μαρία, ο συμπολίτης μας καθηγητής, Βλιαγκόφτης Θωμάς και δίπλα του η σύζυγός του, Ασπασία, Μαυροπούλου Φρειδερίκη, Αγγελίδης Παντελής, Ευσταθιάδου Ελλη, Καζαντζής Νίκος (Λάκης), ο Κύπριος καθηγητής, Κυριακίδης, Καζαντζίδου Κ. Νίκη, Στεργίου Γιάννης, Λιάτση Δέσποινα και Κεσκελίδου Παναγιώτα (Γιώτα).    

Φώτο Νο 3.  Συγγενική-φιλική παρέα στον τρύγο (μάζεμα) των σταφυλιών στο Ανατολικό το 1964.

Συγγενική-φιλική  παρέα ,στον τρύγο των σταφυλιών, στην γεωργοκτηνοτροφική περιοχή της Κοινότητας Ανατολικού.
Το σύνολο, σχεδόν, των οικογενειών που ασχολούνταν με την γεωργία, καλλιεργούσαν και αμπέλι, από ένα μέχρι και τέσσερα στρέμματα, με σκοπό, όχι τόσο για τα έσοδα, από την πώληση των σταφυλιών, όσο για τη χρήση τους από την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους, καθώς και για τα υποπροϊόντα που προέκυπταν από αυτά, όπως, το κρασί, το τσίπουρο, το πετμέζι, το ρετσέλι, το παστέλι και άλλα.
Οι αμπελώνες του Ανατολικού βρίσκονταν, αριστερά από την είσοδο του χωριού σε κοντινή απόσταση από αυτό με συνέπεια  να ήταν εύκολη η μεταφορά τους για την καθημερινή, σχεδόν, χρήση τους.
Το σύνολο, σχεδόν, της παραγωγής ήταν μαύρο- το ονομαζόμενο, "Βουλγάρικο" με καλή απόδοση για κρασί και για όλα τα αναφερόμενα υποπροϊόντα του, χωρίς να υστερεί και σε γεύση, αλλά και κολατσιό με τυρί και ψωμί, υπήρχε ακόμα η ποικιλία, “πατίκι” σε χρώμα άσπρο (αν μπορούμε να το προσδιορίσουμε έτσι) που ήταν κάτι το διαφορετικό σε γεύση και το ακριβότερο στην αγορά, όπως και το  “Ροζέ” και διάφορες άλλες ποικιλίες σε πολύ μικρή ποσότητα .
Ο τρύγος, η, το μάζεμα των σταφυλιών γίνονταν το μήνα Οκτώβριο με πανηγυρικό, θα λέγαμε τρόπο, αφού σ΄ αυτό συμμετείχαν συγγενείς και φίλοι.
Στη φώτο μας, από αριστερά, την συγγενική – φιλική παρέα αποτελούν: Τα δύο πανέμορφα μικρά κοριτσάκια Τασούλα και η Παναγιώτα Μιμικάρη στην πρώτη γραμμή και ακολουθούν, η Μιμικάρη Κωνσταντίνα (Κωστούλα), ο Καπλανίδης Ευστράτιος (Στράτος), ο Κάβουρας Κώστας, η Μιμικάρη Μαίρη-Γκουνάγια- δασκάλα του χωριού και ο γαμπρός του χωριού και δάσκαλος Γκουνάγιας Μανώλης με καταγωγή του τη Θεσσαλονίκη.  

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. Το φαρμακείο του Παγκούτσου Τρύφωνα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1243 /  3 Νοεμβρίου 2010, σελίδα 31, ημέρα Τετάρτη.

Νο 44 / 2010