Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 8 / 23 Φεβρουαρίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Η ομάδα του Άρη Πτολεμαϊδος το 1966.




















Το εικονιζόμενο συγκρότημα του ΑΡΗ, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα από τα αξιόλογα της Ιστορίας του .
Ήταν η εποχή που ο Άρης μας ακούμπησε το νήμα της ανόδου του στην Α΄ ΄Εθνική κατηγορία. που όμως. όπως αναφέραμε αρκετές φορές,  δεν κατάφερε να το κόψει και τούτο, για λόγους ανεξάρτητους της δικής του  θελήσεώς.
Η ανυπαρξία κατάλληλου αγωνιστικού χώρου και αποδυτηρίων, η έλλειψη των ανάλογων κερκίδων για την φιλοξενία των χιλιάδων οπαδών των μεγάλων ομάδων που ήταν και βασικό στοιχείο για την εμψύχωση των ποδοσφαιριστών τους και οπωσδήποτε, όλα αυτά, είχαν και έχουν το βασικό στοιχείο που λέγεται , ΧΡΗΜΑ, "Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων" , όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας, αλλά, συνεχίζεται και σήμερα..
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, πάνω: Φραγκουλίδης Σταύρος (Φου-Σου), Φολτόπουλος Φώτης, Κεφαλίδης Νίκος (Κυραξένη),  Θεοδωρίδης Νίκος (Μπονίνας), Ανδρονικίδης Γιώργος (Τζέντλεμαν) και Ζεϊμπέκης Βασίλης,.
Σειρά 2η, κάτω: Κούσης Βαγγέλης (Σάσαρος),  Μανώλας Μιχάλης, Καραμανίδης Αλέκος, Πουλασουχίδης Στέλιος και Μαυρομάτης Κώστας, 
     
Φώτο Νο 2. Οι λιγνιτωρύχοι της ΑΒΕΟΚ γιορτάζουν την προστάτιδά τους, ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ, το `1956.
















Επειδή, φίλες και φίλοι, στο φύλλο μας της 9ης Φεβρουαρίου 2011, αναφερθήκαμε και πάλι για τη γιορτή των λιγνιτωρύχων για το 1954, διευκρινίζουμε, πως, η εκμετάλλευσης της περιοχής των λιγνιτωρυχείων γίνονταν από τους συμπολίτες μας, Παυλίδη Γιώργο και Αδαμόπουλο Κώστα, που  είχαν δηλώσει την όλη λιγνιτωφόρα περιοχή, την οποία και μεταβίβασαν στην εταιρεία ΑΒΕΟΚ (Ανώνυμη Βιομηχανική Εταιρία Ορυκτών Καυσίμων) με κάποιο , προφανώς, ετήσιο τίμημα ή και κατά πωλούμενο τόνο, για όσο χρόνο είχαν την παραχωρηθείσα  σ΄ αυτούς έκταση.
 Έτσι, η νέα εταιρεία και οι εργαζόμενοι, κράτησαν την παράδοση και συνέχισαν την κατ΄ έτος γιορτή της προστάτιδάς τους, Αγίας Βαρβάρας.
Στη φώτο μας, η νέα Διεύθυνση και το προσωπικό, μετά την καθιερωμένη Ιεροτελεστία, ακολούθησε η αναμνηστική φωτογραφία για να ακολουθήσει το φαγοπότι σε κέντρο της Πτολεμαϊδος.
Σειρά 1η, από κάτω, καθιστοί: Ο γράφων, ως υπάλληλος της ΑΒΕΟΚ, Καζαντζής Γιώργος, Στεφανίδης Γιώργος, Παπαδόπουλος Κώστας, Πετρίδης Χρήστος και Τραχανάς Μανώλης.
Σειρά 2η, όρθιοι: Ο ταξιτζής ,Τακουλίδης Γιώργος, ο Διευθυντής της εταιρείας, Μαυρογιάννης Παναγιώτης, ο γνωστός της κοινωνίας μας, απόστρατος Στρατηγός Πυροβολικού και ήρωας του Αλβανικού μετώπου, ο γενικός εργοδηγός και η ψυχή των εργατών, Ταμαμίδης Μιχάλης, ο Μακαρεστός Ιερέας της Αγίας Τριάδος, Παπά Στάθης Μεντεκίδης, η υπάλληλος, Σουλτάνα Βαρβαρούση (;) ο Γεωργιάδης Παναγιώτης, ο Κοκοβιάδης Αχιλλέας, ο Ατσος Σπύρος και ο Χαλυβόπουλος Γιάννης.
Σειρά 3η: Ο Τύπου Στέργιος, ο Κωνσταντινίδης, ο Βελιόπουλος Ανέστης, ο Μπάρμπα Γιορδάνης, ο Στεφανίδης Διονύσης, ο Κουσομπανίδης Χαριλάκης ή Χάρος, ο Ποζίδης Αγησίλαος,  ο Τσοκαρίδης, Σάββας, ο Κοταλακίδης Δημήτρης ή Μιμίκος, στην κορυφή ο προϊστάμενος του γραφείου, Δαρδαμανέλης Γιάννης, ο, Συμεωνίδης Γιάννης ή Μπάρμπα Γιάννης, ο Κριαρίδης και πολλοί άλλοι που ο αδυσώπητος χρόνος και το μικρό μέγεθος της φώτο μας, μας στέρησαν της αναγνώρισής τους.

Φώτο Νο 3. Βαγόνια μεταφοράς λιγνίτη και μπάζα από τις στοές, το 1956 .



















Με τα εικονιζόμενα χειροκίνητα  βαγόνια, οι εργάτες των λιγνιτωρυχείων της ΑΒΕΟΚ μεταφέρουν τον προς πώληση, για θέρμανση, λιγνίτη, αλλά και τα διάφορα μπάζα, για απόθεση  εκτός της στοάς, που δημιουργούνται κατά την εργασία εξόρυξής του.
Κατά την επίπονη και πολύ επικίνδυνη εργασία της εξόρυξης, σε βάθος 10-20 μέτρα και μήκος από 10 μέχρι και 150 μέτρα, υπό το έδαφος, η διαδρομή πασσαλώνεται , στερεοποιείται, θα λέγαμε, για το φόβο κατολισθήσεων με τις επακόλουθες φοβερές συνέπειες για τους εργαζόμενους.
Τα βαγόνια, μεταφοράς λιγνίτου, μπάζων και ότι άλλο χρειάζονταν για την εξόρυξη, εκινούντο πάνω σε σιδηροτοχιές με τη βοήθεια των εργατών..
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν  οι ειδικοί πεπειραμένοι στην εξόρυξη, οι ονομαζόμενοι, βουλημενταδώροι, είναι το κράνος για την ασφάλειά του, η λάμπα ασετιλίνης, ο κασμάς και το φτυάρι, μια βαριά και τα τζινέτια για να δημιουργούν τον τεμαχισμό και την πτώση μεγάλης ποσότητας λιγνίτη. Είναι η ποιο επικίνδυνη εργασία που μπορεί η παραμικρή απροσεξία του να τον στοιχίσει και τη ζωή του. Υπήρξαν ορισμένα δυσάρεστα του είδους αυτού, ευτυχώς πολύ λίγα, σε σχέση με την επικινδυνότητα της εργασίας και την πολύωρη και πολύχρονη διάρκειά της, μέχρι το 1956, που εγκαταστάθηκαν τα μεγαθήρια καδοφόρα μηχανήματα της GROUPS, με την βιομηχανοποίηση της περιοχής μας.      
 Στη φώτο μας, τα χειροκίνητα βαγόνια μεταφοράς του λιγνίτη και κάρο που θα το παραλάβει για τη μεταφορά του στο σπίτι.
   
Φώτο Νο 4. Πρόσφυγες του Πόντου, σε αναμνηστική φώτο, στο χωριό Αρδασσα το 1946..




























Φιλική παρέα προσφύγων, της πρώτης γενιάς, από την περιοχή Σαρκίσκιανα της περιοχής Κιουρτούμ του Πόντου, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1946 στο χωριό Αρδασσα Εορδαίας το 1945, όπου και είχαν κουρνιάσει από το 1924, αφού κατάφεραν να γλιτώσουν από εξορίες, ταλαιπωρίες, πείνα και κυρίως από τη φωτιά, το τσεκούρι και τη γενοκτονία των Τούρκων.
Πέρασαν 21 χρόνια στη μητέρα Πατρίδα, με την προσδοκία της επιστροφής  τους στην πατρογονική γη και με το όνειρο αυτό μετοίκησαν στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, στους κόλπους του Αβραάμ, όπου ου λύπη , ου στεναγμός, αλλά ζωή αιώνια.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, όρθιοι:  Η Λυκίδου Μαγδαληνή, ο σύζυγός της, Λυκίδης Ευθύμιος και η, Ηλιάδου Σόνια.
Σειρά 2η, καθιστές: Η Ακριτίδου Μάρθα και Ξενητοπούλου Κυριακή.       

Δημοσιεύτηκε στον ΕΟΡΔΑΙΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1259 23 Φεβρουαρίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 8 / 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου